Ik leerde jou kennen, een korte periode voor jouw overlijden. Een prachtige vrouw, met een groot hart. Wanneer het een ander goed ging, ging het jou ook goed. Geen grootse wensen, vooral zorgen voor een ander.

Tijdens ons gesprek voelde ik de band die ik met je had. Het leek of ik je al kende en ik voelde me thuis bij jou en ook bij jouw man en zoon. 

Jouw wensen waren duidelijk, ik hoefde niet veel te regelen. het meeste regelde jezelf.
Toch had je twee grote wensen en je vroeg me of ik deze kon realiseren.

"Mijn laatste reis wil ik met een zwarte koets, met zwarte paarden. Vertrekkend vanuit mijn huisadres naar het crematorium in Etten. En mijn witte kist graag volledig bedekt met roze rozen" kan dat?

Ik keek je aan en beloofde je dat ik dit zou regelen.

Na een tweede gesprek, waar ik je de koets al op een plaatje liet zien, nam ik afscheid van je.  Alles was geregeld.

❤️

Het was een prachtige dag, het getrappel van de paarden gaf aan dat de koets eraan kwam. Samen tilden we jou uit je huis en plaatsen je in de koets, bedekt met vele roze rozen. Jouw laatste reis kon beginnen.

Jouw gekoesterde wens kwam uit.