Het is muisstil in de kamer. Zachtjes glijdt het washandje door het gezicht van haar mama. Vol tederheid worden de kleine korstjes vanuit haar ogen verwijderd. We zijn met z’n viertjes. De kamer is schemerig en op het nachtkastje branden 2 nachtlampjes. De kleinkinderen staan bij het voeteneinde en helpen met momenten mee. De rest van haar lichaam wordt met liefde verzorgd en gekleed. Ik kijk er naar en ben ontroerd. Ik kijk naar de kleindochter die langzaam vanuit een pot een likje crème pakt en de voeten van oma zacht insmeert. Om daarna met oma’s handen hetzelfde te doen. Ze kijkt me aan en vraagt met zachte stem ”Sebyl mag ik oma’s nagels lakken?” Natuurlijk is mijn antwoord. Stapje voor stapje krijgen oma’s nagels kleur. Bescheiden, maar mooi. Een beetje rouge en een geurtje maken dit moment compleet.  Zachtjes gaat de deur open. Opa komt binnen en loopt naar zijn grote liefde. Ik slik en ben dankbaar dat ik deelgenoot mag zijn van dit moment. We staan samen bij haar bed en voelen de verbondenheid. Voor oma en deze lieve familie een nieuw begin. Vanuit liefde verbonden, vanuit enorme liefde losgelaten. Ik ben stil...