Zachtjes legt zij haar handen op de zijne, geen enorme kou. Het is rustig in de kamer, geen geluid van de koeling. Familie zit bij elkaar, de verwarming staat aan. De dikke truien hoeven niet aan.

Meneer is overleden en staat in de huiskamer opgebaard. De kleinkinderen zitten rondom de kist en versieren de kist met prachtige kleuren. Het voelt intiem. De sfeer is ondanks het verdriet sereen.
Ik kijk naar de situatie. Ik vraag me af waarom ik niet eerder deze mogelijkheid aangegeven heb ?
 
Thanatopraxie of wel lichte balseming. Een manier om de overledene op te baren. Zonder koeling.
Een paar dagen geleden mocht ik ervaren hoe deze opbaring tot stand kwam.
Een techniek waarbij een balsemvloeistof in het lichaam wordt gebracht.
Vanuit respect, vanuit liefde voor de medemens en kennis zag ik hoe de balseming plaatsvond.
Een heel ander beeld dan ik jaren voor ogen had gehad.
 
Het is de dag van de uitvaart. We sluiten samen de kist. Zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen staan om de kist en nemen afscheid.
Een schoondochter kijkt me aan en zegt, ik wist niet dat balseming mogelijk was, wat is het allemaal goed verlopen. Bij mijn moeder jaren geleden…
Haar woorden raakte me diep. Deze woorden waren een bevestiging voor datgene wat ik deze week zag en voelde.

Voor mij zal deze vorm van opbaren vanaf nu zeker meegenomen worden tijdens het gesprek over de opbaring.
Voor mij een levenservaring en verrijking van mijn prachtige beroep als uitvaartbegeleider.

Wil je meer weten over deze vorm van opbaring of over mijn ervaring als uitvaartbegeleider tijdens de balseming mag je me altijd bellen.