Het is al weer jaren geleden...

We zitten samen aan tafel, vader met zijn twee dochters. Zijn lieve vrouw en hun mama is overleden. Samen deelden ze met mij het afgelopen half uur hun intense verhaal en de eerste tranen zijn in mijn bijzijn afgeveegd. Het moment van de volgende stap breekt aan. Het begin van het regelen van de uitvaart. Ik vraag de familie of zij weten wat de kosten zijn van een uitvaart en of ik rekening moet houden met financiële mogelijkheden al dan niet met een verzekering. Meneer kijkt me aan en er valt een stilte. Na enkele seconden klinken zijn woorden. Sebyl, ik wil van jou graag horen wat de uitvaart kost. Hij kijkt zijn kinderen aan en vervolgt zijn gesprek, want als ik het aangeef dan kun jij jou tarieven daarop afstemmen. Ik keek hem aan en wist even niet wat ik moest zeggen. In een sneltrein vaart werkte mijn brein. In al die jaren had nog nooit iemand dit tegen me gezegd. Waar kwam dit vandaag, had deze familie geen vertrouwen in mij of was er een ervaring in het verleden waar ik nu mee vergeleken werd. Ik herstelde mezelf snel en antwoorde dat de gemiddelde uitvaart tussen de 5000 en 8000 euro ligt. Dat dit afhankelijk is van de wensen die de nabestaanden hebben. Ik zie de blik die gewisseld wordt tussen meneer en zijn dochters. En voel dat er meer uitleg nodig is. Ik zal jullie mijn werkwijze uitleggen, vervolg ik het gesprek. Ik werk voor een vast basistarief en daarnaast wordt alles behalve de kist 1 op 1 doorberekend. Op de kist zit een toeslag van 25%. Meneer knikt, oke zegt hij. 
Ik had nog niet helemaal het gevoel dat hij tevreden was. En voor mij was het nog niet duidelijk of ik rekening moest houden met een bepaald bedrag dat de uitvaart mocht kosten. Wanneer dit voor mij duidelijk was kon ik hen namelijk beschermen tegen een rekening die te hoog uitvalt. 
Ik vervolgde mijn uitleg. Ik werk stap voor stap. Bij iedere stap is er een mogelijkheid om te kijken wat de kosten zijn, dan kunnen jullie  kijken wat jullie ervoor over hebben en een weloverwogen keus maken.
Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. "Fijn dat te weten Sebyl, dank je wel."

Tijdens het gesprek wat we daarna hadden bleek dat het bedrag wat te besteden was niet al te groot was maar dat ze zo graag wel een mooie uitvaart wilden hebben voor hun allerliefste.
Stap voor stap keken we naar de mogelijkheden. Als gezin hadden ze veel te maken gehad met overlijden. Bij iedere keus die zij moesten maken leek het of de keuzes die gemaakt waren bij andere uitvaarten, in hun ogen zo hoorden. Regelmatig hoorde ik de woorden "maar het moet toch zo" en regelmatig antwoorde ik "waarom, er is zoveel mogelijk" 

Het werd een hele fijne week, met een hele lieve familie. Het afscheid was heel intiem en zo bijzonder.
10 dagen later bel ik aan, de nota bij me in de tas. Nadat we onze herinneringen aan de intense week en dag van de uitvaart hebben besproken haal ik de nota uit de tas en leg deze neer voor meneer. Ik weet dat de kosten meevallen, zij houden zelfs nog geld over. Ik voel een lichte spanning en kijk hem aan....

Ik zie zijn blik naar mij, gevolgd door een glimlach en een knik.
Woorden zijn niet nodig, ik weet genoeg, het is goed.

Iedere familie is anders, iedere familie reageert anders, al dan niet met een reden. Door de tijd te nemen, uit te leggen, goed te luisteren, mee te denken in mogelijkheden en rekening te houden met de financiële middelen, is het mogelijk om voor iedere familie een uitvaart te realiseren die bij hen past.