Hoe bijzonder kan een afscheid zijn?

Hoe bijzonder kan een afscheid zijn…

Het is een zonnige dag in mei. Op mijn Whatsapp krijg ik een bericht binnen dat er voor mij een goede bekende stervende is. De familie wil graag dat ik hen begeleid en de vraag is of ze mij mogen bellen. Er is geen moment van twijfel, natuurlijk mogen jullie mij bellen, dag en nacht. En ik sluit af met de familie sterkte te wensen. Het telefoontje dat hij gestorven is volgt al vrij snel. Rijdend naar voor mij een bekende plek gaat er van alles door me heen. Heel sterk voel ik dat een uitvaart op de boerderij wel heel mooi zou zijn. Ik parkeer mijn auto op het erf en loop naar binnenwaar ik word ontvangen door veel bekende gezichten. Tijdens het gesprek wordt al snel duidelijk dat meneer thuis wil blijven en dat het mooi zou zijn wanneer de afscheidsviering gehouden kan worden in het dorp. Het dorp waar hij geboren, getogen en gestorven is. Een dierbare plek. Ook wordt verteld dat de boerderij al vele generaties in de familie is en hij ook op deze plek is geboren. Veel verdriet maar vooral ook vreugde is er gedeeld. Veel feesten werden er gehouden in een tent op het erf. Mijn hart maakt een sprongetje, zou mijn gevoel wat ik had op de weg naar hen toe uitkomen. Is het mogelijk om het afscheid op deze plek, in een tent te realiseren? Het weer is warm, er is een kans op onweer. Is er een mogelijkheid om bij slecht weer uit te wijken naar een plek op de boerderij?  Ja daar zou een schuur op het erf voor gebruikt kunnen worden. Er zijn dus geen redenen om het afscheid niet plaats te laten vinden op deze dierbare plek. Het afscheid mag en kan hier plaatsvinden. Een grote tent wordt geplaatst in de wei tegenover de boerderij. Er volgen bijzondere dagen. Samen zijn er prachtige momenten. Momenten met een traan, maar zeker ook met een lach. De handen van zijn lieve vrouw, kinderen en kleinkinderen krijgen met verf een plaatsje op de kist. De bloemen op de kist komen uit zijn tuin, het bloemstuk is gemaakt door de familie. De genodigden brengen 1 fleurige bloem mee die geplaatst wordt in de melkbussen. Samen vormt dit een kleurrijk geheel naast de kist. En de kist wordt geplaatst in de tent, op houten schragen in het groene gras met achter de kist uitzicht op de wei. De zon schijnt de tent binnen. Vol trots op ons allemaal spreek ik het welkomstwoord uit waarna er prachtige verhalen en muziek volgen. Het moment van afscheid nemen  komt dichterbij. De kleinzonen brengen opa naar buiten, gevolgd door de vriendinnen die de melkbussen dragen. Opa wordt geplaatst onder zijn boom. Naast zijn boom staat zijn scootmobiel, het mandje gevuld met zijn rommeltjes en zijn favoriete kersen. De scootmobiel ook zichtbaar op zijn rouwkaart. Prachtig !

Het is tijd voor “De laatste groet”

Een begeleiding om nooit te vergeten, zo persoonlijk, zo het gevoel van “samen”. Dank je wel lieve familie voor het vertrouwen.