Terugblik...
Morgen, alweer 21 april, een dag met dubbele gevoelens. Een dag van afscheid nemen en een dag van een nieuwe start. Bewust gekozen om op deze dag mijn bedrijf te starten. Waarom? Het is de dag dat ik mijn neefje Owen in 2005 moest loslaten. Een dag met een intens verdriet wat ik tot op de dag van vandaag ervaar als het grootste verdriet ooit in mijn leven. De liefde voor dit kleine mannetje zal altijd in mijn hart mee gedragen worden. Net als zijn dag van overlijden. Deze dag mag nooit vergeten worden. De dag in 2005 waar mijn leven anders werd. Een nieuwe start voor mij 10 jaar later, op deze dag, met hem in mijn herinnering.
Vandaag kijk ik terug naar het moment van deze nieuwe start, morgen 6 jaar geleden. Met een trots gevoel zat ik samen met Tonnie bij de Kamer van Koophandel. Uitvaartbegeleiding Sterrenregen was een feit. Het begin van een nieuwe periode in mijn leven.
Vanaf dag één was duidelijk wat ik wilde. Een kleinschalige uitvaartonderneming waarbij ik mijn eigen manier van werken bepaalde, werken vanuit mijn gevoel, in alle rust en volledig transparant. Met hulp van een groep mensen waar ik vertrouwen in had en tot op heden nog heb.
Het eerste jaar bleef het stil. Dit had te maken met het zichtbaar zijn en het vertrouwen dat families uiteindelijk nog niet in mij konden hebben. Ze kenden me tenslotte alleen als doktersassistente. Adverteren was voor mij uit den boze. De financiële middelen waren er eenvoudig niet. Ik wachtte vol spanning op het eerste telefoontje, de eerste familie die me vertrouwde. Ondertussen nog werkzaam als doktersassistente. En dat telefoontje kwam, na iets meer dan 11 maanden. Wat weet ik dit nog goed, vol spanning, met weinig ervaring, mocht ik er zijn voor deze lieve familie. Dankbaar en toch een beetje trots nam ik de complimenten in ontvangst tijdens het nagesprek. Uitvaartbegeleiding Sterrenregen was van start gegaan. Tijdens de jaren die volgden merkte ik dat voornamelijk de mond tot mond reclame me bracht bij nieuwe families. De financiële middelen gaven me de mogelijkheid om te adverteren en een nieuwe website te presenteren. Een website waar families een duidelijk beeld kregen van mij als mens maar ook inzicht in mijn werkwijze. Ik had mooie, maar zeker ook een paar minder mooie ontmoetingen met mensen uit de uitvaartbranche. Ik leerde veel over deze bijzondere wereld. Daarbij hoorde ook dicht bij mezelf blijven, zonder oordeel naar anderen. Door de prachtige gesprekken en begeleidingen groeide ik binnen mijn bedrijf. Vorig jaar sprak ik vol trots uit dat ik gemiddeld 2 families per maand begeleid had. Dit was mijn uitgangspunt in 2015. Het was me gelukt.
Vooruitkijkend naar de toekomst hoop ik dat ik deze weg mag blijven vervolgen. Achter de schermen heb ik de mogelijkheid om samen te werken met 2 lieve meiden. Dit bij drukte of als extra hulp bij een uitvaart. En daarnaast heb ik een lieve vriendin, collega voor waarneming tijdens ziekte of vakantie. Een team waar ik trots op ben.
Vandaag wil ik graag mijn dank uitspreken naar alle vrienden en familieleden waar ik terecht kon met mijn verhaal. Speciaal mijn papa en mama.
Maar mijn grootste dank gaat uit naar mijn lieve man Tonnie en kinderen Bo en Juliet. Zonder hen was ik nooit zover gekomen.
Ik ben een tevreden mens, werk nog steeds met veel liefde en kijk met open blik naar de toekomst.
Lieve families, dank voor jullie vertrouwen in mij !
